segunda-feira, 17 de novembro de 2008

Os alanos, os verdadeiros arios




No século V a. C. os sármatas (sarmatae ou saurómatas) estaban na fronteira oriental de Escitia, alén do Tanais (actual Don). Eran un pobo da familia iraniana ou aria relacionado cos escitas. Entre os seus grupos contaban os alanos, roxolanos, iásigas e probablemente os ros. Todas as formas de dicir “alano” son formas dialectais iranias da palabra ario (∞???? en grego; O-lan-na en chino; iron en osetio). Tamén foron coñecidos coas formas: "asi", "as", "os" (yasi, osi). Desta denominación provén o termo osetio e o nome do continente: Asia. Amiano Marcelino consideraba que os alanos eran os antigos masaxetos: “iuxtaque Massagetae Halani et Sargetae”, “per Albanos et Massagetas, quos Alanos nunc appellamus”, “Halanos pervenit, veteres Massagetas”.

Sobre o 370, os hunos arrasaron cos alanos, que se dividiron en varios grupos. Polo oeste uníronse a vándalos e suevos (xermánicos) e nunha grande onda chegaron ata a Lusitania e a Cartaxinense. Foron famosos os seus cans de caza, que sobreviven no País Vasco e aínda levan o nome de alanos. En 429 a maioría dos alanos abandonou a Península, fusionándose cos vándalos. Os reis do Norte de África fixéronse chamar posteriormente Rex Wandalorum et Alanorum. Na Galia, os alanos asentáronse en Orleans e Valence, e posteriormente en Armórica. O nome bretón Alan (e posteriormente o francés Alain) dá fe da súa presenza. Na actualidade crese que o grupo G2 de liña paterna do ADN presente en Europa está relacionado coa herdanza alana.

Os alanos do norte do Mar Negro fuxiron cara a Polonia e deron orixe a outras nacións ao mesturarse cos eslavos: os horoatos ou horuatos (croatas); os serboi (cualificados por Ptolomeo como tribo sármata), que deron lugar a serbios e sorbios (sorabos, lusacianos, wendish —nome que remite aos wándalos—, situados como minoría nacional en Alemaña); os belochrobati (croatas brancos) que vivían no alto Vístula (Hrobatia); os iásicos que chegaron a Hungría. No norte, os ros deron orixe a Rusia. No sur, os alanos quedaron baixo control dos hunos e posteriormente dos mongois, que os confinaron no Cáucaso: son os osetas. No século VIII consolidaron un reino, a Alania medieval, que comprendía as actuais Circasia e Osetia do Norte (chamada actualmente Alania). No século IX quedaron baixo o khanato kházaro. En 1187 aliáronse con Xeorxia. En 1395 Tamerlán invadiu Alania e masacrou a poboación. Desde 1767 os alanos do norte (os iron) quedaron na parte rusa, os tuallag do sur na parte xeorxiana, e os digor occidentais repartidos entre Osetia e Kabardina.

O idioma osetio é un idioma iranio con dous dialectos principias: o digor e o iron. A lingua literaria, baseada no dialecto iron, foi fixada polo poeta nacional, Kosta Khetagurov (1859-1906).

(Hai no oeste do Irak outros alanis. Disque teñen antepasados iranios ou turcos. Son sunnitas. Os integristas xiítas chámanlles cans e pretenden extermínalos de raíz. Non se sabe que relación teñen cos verdadeiros alanos, cos verdadeiros arios: os osetos).

Nenhum comentário: